Zomerkamp
Zaterdag 13 augustus
En ja hoor, we zijn weer op kamp. En wat voor kamp! Als we de voorspellingen mogen geloven krijgen we een prachtige week vol zonneschijn en heldere nachten, dus dat belooft wat!
Na een gezellige busreis kwamen de kinderen aan bij het kamphuis. Ze werden opgewacht door veel cowboys die hen hielpen met het uitpakken van de bagage. Wat hadden sommige kinderen een spullen bij zich zeg. Het leek soms wel of ze tien weken weg gingen. Nadat de bagage op het veld was neergelegd liepen ze mee met de cowboys naar de kleine saloon (niet aan de haven). Zoals een echte cowboy moesten de kinderen uiteraard door de klapdeuren naar binnen. Binnen stonden veel cowboys lekker wat te drinken en te dansen. Het was er heel gezellig. Nadat de kinderen wat drinken hadden gehad om de dorst wat te lessen, stormde ineens de sheriff door de klapdeuren. Achter hem aan kwam zijn mooie vrouw. Wat moet dat hier allemaal in mijn favoriete saloon, bulderde hij. Wat is het vol, ik kan niet eens even een drankje drinken op deze belangrijke dag! Nadat zijn vrouw hem wat bedaard had, vond de sheriff het toch wel gezellig dat het zo druk was en trakteerde iedereen op een snoepje uit Kauwcity. Bij Kauwcity krijg je namelijk, indien de kinderen de herberg netjes en schoon houden, elke ochtend een snoepkaart waar heerlijke snoepjes mee gehaald kunnen worden.
Dan vertelt de Sheriff dat ze zo op weg gaan naar de heilige grond van de indianen waar elke tien jaar de vrede wordt getekend. Dit gaat al jaren zo en hierdoor leven de cowboys en indianen in vrede. Nu vraagt de Sheriff of de kinderen hier soms bij willen zijn. Deze ceremonie is altijd een groot feest en op deze dag zijn alle cowboys en indianen op hun mooist verkleed. Nou dit willen de kinderen natuurlijk wel en ze lopen met de cowboys mee naar de heilige plek.
Aangekomen bij de heilige plek, waar een mooie totempaal en allemaal wigwams staan, staan de medicijnman en Oenga en Boenga hen al op te wachten. Ook leven er heel veel indianen in het dorp bij de heilige plek. De medicijnman vertelt dat alle voorbereidingen al zijn getroffen en dat het document met de veer al klaar ligt. Oenga en Boenga laten de sheriff tekenen. Nu is het tijd voor het opperhoofd om de vrede te tekenen. Maar waar ze ook zoeken en roepen, geen opperhoofd te bekennen.
Hierop stuurt de medicijnman Oenga en Oeg richting de wigwam en komen zij tot de ontdekking dat het opperhoofd is verdwenen. Er ligt wel een tooi en losse veren op het bed van de Opperhoofd. Hij loopt naar de overige indianen toe en zegt Oenga Oeg. Hij vertelt dat het opperhoofd is vergaan tot stof. Dit gebeurt altijd met een opperhoofd wanneer deze 100 jaar oud is geworden. Maar de medicijnman dacht dat dat pas volgend jaar was. Hij heeft zich een jaar vertelt en dacht dat hij pas 99 was. De cowboys vinden het allemaal maar stom en begrijpen er niks van. Er ontstaat een discussie waar men niet uit komt. De Sheriff geeft aan hier geen zin in te hebben en verteld de cowboys dat ze zicht terugtrekken naar de saloon en ze zullen over een week terugkomen. Er moet dan een opperhoofd zijn om alsnog het document te ondertekenen. Zo niet dan is er geen vrede en zal de oorlog weer beginnen.
Oh jee, oh jee, wat hoe moet dat nu. Ze hebben geen opperhoofd en er moet nu wel een opperhoofd komen. Besloten wordt om de kinderen maar te laten slapen in de herberg zodat ze kunnen kijken of we een opperhoofd kunnen vinden.
Hierop gaan de kinderen hun slaapzalen in de herberg inruimen en hierna is het tijd voor het eten. Door de keuken van de herberg is een lekker broodje knakworst en soep gemaakt. Nou dat ging er natuurlijk wel in.
Na het eten verzamelen de kinderen weer bij de totempaal. Het opperhoofd en Oenga en Boenga laten zien hoe de totempaal is ingedeeld. Onderaan ben je nog een vreemdeling, maar sta je met je groep bovenaan dan ben je het opperhoofd. De indeling zag er als volgt uit:
- -Onderste: Vreemdeling
- 2e: Verzamelaar
- 3e: Klein indiaantje
- 4e: Indiaan
- 5e: Kleine krijger
- 6e: Grote krijger
- 7e: Stamhoofd
- Bovenste: Opperhoofd
Nu worden de kinderen ingedeeld in groepen. Boven elke groep staat 1 groepindiaan. De kinderen moeten proberen om hun groepsindiaan opperhoofd te maken. Dit doen zij door middel van spellen te winnen. Op die manier moet er aan het eind van de week een opperhoofd zijn.
Nadat de kinderen waren ingedeeld werd er levend kwartet gespeeld. Iedereen moest proberen zijn/haar voorwerp weg te halen bij de overige groepen. Maar je mocht niet getikt worden. Nou je begrijpt dat dit rennen geblazen was. Uiteindelijk wonnen zowel rood als blauw en werd oranje derde.
Bij de totempaal werd direct de ranking gedaan. Rood en blauw die eerste waren geworden mochten twee plaatsen opschuiven. Zij werden dus Klein Indiaantje. Oranje mocht 1 plek omhoog en werd dus verzamelaar. De rest bleef helaas nog even een vreemdeling.
Na de ranking was het voor de kleinsten tijd om de herberg in te gaan om lekker te gaan slapen. Maar de oudsten moesten in het bos op zoek naar een opperhoofd, oftewel de dropping. Ik kan alleen vertellen over de oudste meiden, want ik liep met hen mee. We hebben heel wat meegemaakt, stokken die in het bos veel herrie maakte, waterspuiten van de boer waar we voor moesten rennen, een weiland over rennen en over sloten springen en natuurlijk heel veel schrikken.
We waren heel laat weer op het kamphuis en toen was het eindelijk tijd om de herberg te sluiten en iedereen viel in diepe slaap. Wat we morgen weer meemaken lezen jullie op deze website.
Oproep voor alle ouders. De kinderen vinden het super als jullie iets in het gastenboek schrijven. We printen dit uit, hangen het op en de kinderen kunnen dit lezen. Zo horen ze toch nog iets van thuis.
Zondag 14 augustus
Na een, voor sommige kinderen, kort nacht werd het weer licht in Cowboy City en het indianendorp. Nadat iedereen wakker was geworden, zich had aangekleed en de slaap uit de ogen had gewreven gingen we op weg naar de totempaal/vlaggenmast. Hier werd het ochtendritueel gehouden, waaronder de kampleus, kampbelofte en de kampwet. Ook wordt hier een verhaaltje verteld en wordt de vlag gehesen. Als dit is afgelopen wordt er natuurlijk nog even een ochtenddans gedaan om de kinderen helemaal wakker te maken. Super gezellig!
Na dit ochtendritueel was het tijd voor het ontbijt. En wat is een zondag zonder een croissantje en lekker eitje. Nou dit ontbijt ging er natuurlijk in als koek, waarna het tijd was voor de inspectie. Kauwcity, het snoepwinkeltje wilde namelijk dat iedere ochtend de kamers mooi schoon werden opgeleverd. Dit werd geïnspecteerd door de sheriff en zijn hulpsheriff. Nou, ik moet zegen de kamer zagen er super uit. Nadat de cijfers waren uitgedeeld kregen de kinderen een snoepkaart om lekker bij Kauwcity de snoepjes op te halen. Dat was heerlijk natuurlijk, want snoepjes, ja daar doe je het voor.
Hierna was het tijd voor de Gevo. Na een mooi verhaal gingen we op weg voor een speurtocht waar vele vragen beantwoord diende te worden. En de groep die won steeg die dag natuurlijk op de totempaal. Want die strijd was er nog steeds. Welke groep wint stijgt op de totempaal een plaats omhoog richting de rang Opperhoofd.
Na de speurtocht was er een lekkere lunch met een lekker broodje pizza uit de oven. Deze ovens waren een paar keer uitgevallen, dus dit had nog wat voeten in de aarde. Maar uiteindelijk zat iedereen lekker te smikkelen. In de middag was het wel erg warm, maar toch gingen we levend stratego spelen. Dit werd op het eind een beetje; loop en zoek de vlag. Het was immers zo warm dat van echt rennen geen sprake meer was.
Bij het einde van het spel was het natuurlijk wel veel drinken en er moest natuurlijk overdag gesmeerd worden met zonnebrand, want de zon was overal. Maar je hoort ons niet klagen, heerlijk dat we zulk weer hebben!
Er waren inmiddels weer twee spellen gespeeld dus het was weer tijd voor de ranking bij de totempaal. Hierbij probeerde de grote krijger om ook opperhoofd te worden. Maar de grote krijger was een beetje dom. Oenga en Boenga hadden namelijk gezegd dat de tooi van de grote krijger niet zo mooi was als een opperhoofd. Hierop wilde de grote krijgen een kip hebben om de veren te gebruiken in zijn tooi. Oenga en Boenga gaven hem een ei en de grote krijger probeerde deze uit te broeden. PFf wat dom zeg! Ook had de grote krijger halverwege erge honger en at hij het ei gewoon op! Blehhhh!
Op de ranglijst gingen vele team weer omhoog. Zoals eerder verteld mochten de team dan zelf hun vlag omhoog zetten naar de volgende rang. Vele vreemdeligen waren inmiddels verzamerlaars geworden en er waren zelfs al kleine indiaantjes. Al hoogste was uiteindelijk team blauw. Zij kregen, behalve een groot applaus ook een dollar waar ze morgen in Kauwcity extra snoepjes konden halen. Nou je snapt dat iedereen morgen wel bovenaan wilde staan.
Aangezien het zo warm was besloten we nog even een waterspel te doen. De groep werd verdeeld over 2 teams en we gingen watervolleyballen. Met een sponsbal die steeds in de grote teil gedoopt moest worden speelden we volleybal. Je moest hem vangen, want anders was je af. Maar ja ving je de sponsbal, dan was je natuurlijk behoorlijk nat. Maar goed dit was natuurlijk niet erg met deze temperaturen.
Na dit spel was het tijd voor het avondeten, waar we heerlijke kippenpoten met aardappelen en sla kregen. Dat ging er na al dat spelen natuurlijk wel in, waarna het avondspel gespeeld kon worden.
Hierbij speelden de 8 teams tegen elkaar, team tegen team. Team 1 (de cowboys) moest bijvoorbeeld team 2 (de indianen) zoeken in het bos. Om de 5 minuten werden de coördinaten doorgegeven via de telefoon en moest de groep daar heen om de andere groep te pakken. Maar ja was die groep daar nog wel? Dit spel hebben we diverse malen gepeeld, waarbij de groepen van Nikkie en Robin wel even genoemd mogen worden. Eerst kon de één de ander niet vinden, maar dit was ook andersom het geval.
Inmiddels was het al aardig donker geworden en daarbij natuurlijk ook al wat laat. Hierop gingen alle groepen, behalve de oudsten nog even wat drinken en richting de herberg om te lekker te slapen. Met de oudste groep gingen we zitten bij het kampvuur. Helaas was het door de droogte verboden om een kampvuur te maken. Hierdoor hadden we een nepkampvuur gecreëerd met lichten en een nephaardvuur.
We speelden het spel weerwolven tot in de late uurtjes. Na wat popcorn, chips en drinken was het ook tijd voor de oudsten om te gaan slapen. Wat was het een super gezellige dag vandaag. We zijn benieuwd wat we morgen weer gaan beleven.
Tot morgen!
Maandag 15 augustus
En toen, was het maandag. Nou voor sommige kinderen was het ook echt maandag, want aan die koppies te zien hadden ze misschien nog wel een uurtje willen slapen. Maar ja, de zon die schijnt, de lucht is blauw, dus iedereen er uit en gauw.
Na het ochtendritueel, te weten de vlaggenmast, de kampleus en belofte en de ochtenddans was het tijd voor het ontbijt. Hierna natuurlijk weer de inspectie waarna we zouden beginnen met de survival. Zouden, want helaas was de boel in de omgeving zo droog dat van een survival niet echt sprake zou zijn. Dus werd er besloten om te gaan zwemmen bij een zwembad in Valkenswaard. Dit had natuurlijk wel even wat voeten in de aarde. Want om, zonder bus, bijna 90 man te verplaatsen is natuurlijk wel even een dingetje. Gelukkig hadden we zo veel auto’s dat iedereen maar 2x hoefde te rijden.
Aangekomen bij het zwembad was het genieten voor alle kinderen. Heerlijk weer, duikplanken, glijbanen en natuurlijk heel veel lekker fris water. Want het was al weer behoorlijk warm. Nadat iedereen zich een aantal uur had vermaakt kwam de keuken met een heerlijke lunch. Een broodje bal van Dungelmann (gesponsord door Dungelmann, dank!). Nou deze ging er natuurlijk wel in.
Hierna was het tot het eind van de middag weer lekker plezier maken in het zwembad. Ondertussen werden er hier en daar wel wat munten gevonden. Maar waar die nou goed voor waren?<
Na een dag spetteren en spateren gingen we weer terug naar het kamphuis waar we direct aan het diner konden aanschuiven. Een heerlijke macaroni Cheese schotel werd ons voorgezet. Na al dat zwemmen ging dat er natuurlijk wel in.
eten werd er verzameld bij de totempaal. Hier lag de medicijnman lekker te slapen. Oenga en Boenga probeerden hem wakker te maken, maar wat ze ook probeerden ze kregen hem niet wakker.
rst probeerden de kinderen hem wakker te gillen. Maar dat hielp niet. Hierna probeerden we het met een toeter, met pannendeksels, met Ashley’s stem en met een ballon. Echter niets hielp. Uit de keuken werd zelfs nog een teil met water gehaald. Deze ging over de medicijnman heen, maar ook dit hielp niet. Oenga en Boenga waren en einde raad.
t zat daar bij Boenga op zijn tooi. Een hele mooie veer. Deze werd uit de tooi gehaald en er werd onder de tenen van de medicijnman gekieteld. En ja hoor, daar werd de medicijnman eindelijk wakker van. Nu was het tijd voor de ranking, waarbij de vlaggen van de teams naar aanleiding van hun scoren weer omhoog gingen. Echter ging er ook een vlag naar beneden. Ja dat kan dus allemaal.
Hierna mochten de kinderen naar voren komen die in het zwembad de munten hadden gevonden. En de grote winnaar was Laurens van de allerkleinsten. Hij had zoveel munten dat Oenga en Boenga ze bijna niet konden tellen. Laurens zat bij het paarse team en deze vlag ging van de onderste plaats drie plaatsen omhoog.
Na de ranking was het tijd voor de kleinsten om de herberg op te zoeken. Na een lange dag waren ze natuurlijk erg moe. De middelste en oudste kinderen gingen nog een leuk spel doen op het veld en daarna werden ze door de Sheriff meegenomen naar het kleine cafe, die op maandag altijd omgetoverd is tot een echt casino.
Er werden allemaal leuke spellen gespeeld: hoger/lager, blackjack, fruitmachine, balletje balletje, pingpong bekertjes gooien, etc. Nou hier werd natuurlijk gespeeld alsof het echt geld was.
Na het casino was het ook tijd voor de oudste kinderen om naar bed te gaan en werd het weer rustig in de herberg, in het indianendorp en in Cowboy city. Wat was het weer een heerlijke dag en wat hebben we genoten. Tot morgen allemaal!
Dinsdag 16 augustus
En ja hoor, toen was het al weer dinsdag. We stonden allemaal weer vol verwachting op, want ja, wat zou deze dag weer brengen? Na het ochtendritueel en het ontbijt, deze keer geen inspectie want ons kamphoofd wilde ons zo snel mogelijk richting de speeltuin in het dorp hebben.
Via een lang bospad, waar ik een aantal maal heb horen zeggen ‘hoe ver nog?’, kwamen we aan bij de speeltuin. Deze speeltuin was speciaal voor ons open in de ochtend dus we hadden de speeltuin maar ook te zwembad voor ons zelf. Nou dat was geweldig natuurlijk. Mogelijk hebben jullie live mee kunnen kijken, want via Facebook was er een Live Event via het account van YMCA Escamp. Niet gezien? Via Facebook kan je gewoon terugkijken!
Na heel wat gespetter en gespeel kregen de kinderen de snoepjes van de snoepwinkel en in de middag een lunch met een lekkere krentenbol. Hierna gingen de oudste richting het dorp waar ze even gezellig vrij rond konden lopen om inkopen te doen. Nou ik zag de vreemdste dingen. Knuffelberen, nagellak, lego, armbandjes, maar vooral….. heel veel snoep en chips natuurlijk!
Nadat iedereen het dorp uit zijn/haar hoofd kende gingen we op weg terug naar het kamphuis. Maar natuurlijk niet voordat we van de leiding een heerlijk ijsje kregen! Aangekomen bij het kamphuis werd er uiteraard nog wel even gecontroleerd op energydrank en confettikanonnen. Maar gelukkig had NIEMAND dit gekocht.
Hierna was het tijd voor het avondeten waar we heerlijk pannenkoeken voorgeschoteld kregen. Nou dat ging er natuurlijk goed in. De stroop en poedersuiker waren niet aan te slepen. Ook de spekpannekoeken waren erg in trek. Nadat de buikjes vol waren had iedereen even wat tijd voor zichzelf, waarna we allemaal verzamelde bij de kampvuurplaats voor de ranking.
Er waren weer veel spellen geweest dus de vlaggen moesten weer omhoog om op die manier jouw indiaan de opperindiaan te maken. Maar voordat de ranking plaats vond was de medicijnman heel gek aan het doen. Er hingen allemaal ballonnen en de medicijnman wist niet wat hij er mee moest doen. Hij gaf ze een kus en begon ze proberen op te eten. Of hij ging er aan 1 likken. Op een gegeven moment zoog hij een hele ballon leeg en riep met een hele hoge stem: Oenga Boenga, Oenga Boenga. Daar kwamen Oenga en Boenga al uit de tent met heel veel rook. Zij waren samen een vredespijp aan het roken, want ze hoopte dat er geen oorlog zou uitbreken met de cowboys.
Zij zagen nog net hoe de medicijnman een ballon aan het opeten was. Snel haalden ze de ballon uit zijn mond en gaven aan dat je deze ballonnen niet moest eten. Je moest ze kapot schieten. Nou het woord schieten was nog niet gevallen of daar kwam de Sheriff al aangelopen. Schieten, zij er iemand schieten. Hij had om zijn schouder een groot mooi geweer hangen.
Hij liep op Oenga en Boenga af en zij dat hij wel eens liet zien wie er hier kon schieten. Het richtte zijn geweer op de ballonen en…. PANG. Daar knalde de ballon uit elkaar. Nou dat wilde de kinderen natuurlijk ook wel. Snel werd er per team een kind naar voren gehaald om te schieten. Als er raak werd geschoten dan mochten ze met hun vlag op de totempaal één plaats omhoog. Nou bijna alle team hebben raak geschoten dus dat betekende dat ze prima konden schieten. Hierna werden de punten uitgedeeld van de vorige spellen. Op dit moment staan zowel team rood als team blauw bovenaan!
Na de ranking was het tijd om te gaan bingo-en. Het was gewone bingo, maar soms ook cowboy en indianen bingo. Er werden prachtige prijzen gewonnen. Ik zag zelf iemand de hele verdere avond met zijn dartbord lopen.
Hierna was het tijd voor een leuke film. Iedereen haalde de slaapzakken naar beneden en in de grote zaal werd de film DJANGO aangezet. Voor de leiding was er deze avond leidingavond, waarbij we een Kahootquiz en een soort escaperoom hebben moeten doen. Het was erg gezellig en na weer een super gezellige dag werd het toch weer stil in Cowboycity en het indianendorp.
Wat was het gezellig geweest en wat had iedereen weer genoten.
Tot morgen
LET OP: OM 14.30 UUR VANMIDDAG GAAT YMCA ESCAMP WEER LIVE OP FACEBOOK. JE KAN DAN LIVE MEEKIJKEN MET DE KINDEREN OP HET KAMPHUIS! VEEL PLEZIER!
Woensdag 17 augustus
Op het moment dat we wakker werden was het al weer woensdag. Wat ging dat snel! Nog maar een paar daagjes en dan moesten we weer naar huis. De kinderen wilden daar liever nog niet aan denken, dus stonden ze ook de ochtend weer fris en fruitig op.Na het ochtendritueel, het ontbijt en de inspectie werden de kinderen opgehaald door de Sheriff. Hij vond dat buiten de kinderen die gisteren hadden geschoten met zijn geweer, ook de andere kinderen dit moesten leren. Een echt opperhoofd moet natuurlijk weten wat dat is.
Nou dat wilden iedereen natuurlijk wel. Dus begonnen we met de sportmiddag. Deze was, ivm het weer, een beetje omgetoverd. Veel spellen waren nu met water, want pfff wat was het heet zeg!
Er waren diverse spellen. Zo was er een parcours, een zeepglijbaan, watervolleybal, een groot luchtkussen waar je door heen moest, een waterafgooispel en natuurlijk schieten met het geweer van de sheriff.
Dat schieten was geweldig. Zelfs veel van de kleinste kinderen schoten als echte professionals het kogeltje in de witte schijf..
Tussendoor kwam de frietkraam aangereden aan de zijkant van het veld. Alle kinderen mochten lekker een patatje halen en deze ging er natuurlijk wel in. Heerlijk!
Na de sportmiddag was het tijd voor het grote watergevecht. Er werd gegooid met bekers, emmers en teilen water en er was een fontein neergezet. Wat was dat heerlijk na al dat sporten en die hitte.
Nadat iedereen lekker nat was geworden werd er door de meeste even snel gedoucht en gingen we door met het avondeten. Hier kregen we een lekker broodje bal met soep.
Hierna hadden de kinderen even wat tijd voor zichzelf waarna ze moesten verzamelen bij de vrouw van de sheriff en de medicijnman. Er was iets verschrikkelijks gebeurt. De sheriff en de medicijnman hadden ruzie gekregen omdat de medicijnman vond dat ze helemaal niet mochten schieten. Ze moesten opgeleid worden tot Opperhoofd en niet tot Cowboys. Hij had een indianendans gedaan en had een vloek uitgesproken over de Sheriff. De Sheriff was hierdoor verbannen naar het indianenkerkhof midden in het donkere bos. De vrouw van de sheriff was natuurlijk heel erg boos en eiste van de medicijnman dat hij met een oplossing kwam.
Nou je raadt het al, er was inderdaad een oplossing. De kinderen moesten in het donkere bos op zoek naar de Sheriff. Maar ze moesten onderweg wel heel erg uitkijken voor de oude indianenschimmen die zich daar bevonden. Hierop gingen ze in kleine groepjes op weg voor de SPOOKTOCHT! De jongsten gingen met licht weg zodat het niet zo eng was voor hen, alleen de middelste en oudste kinderen gingen natuurlijk in het donker.
Onderweg kwamen ze allemaal enge figuren tegen. Zij moesten de Oengaboengadans doen om deze van zich af te houden. Aan het eind van de spooktocht kwamen ze Oenga en Boenga tegen. Zij hadden enkele spullen van de sheriff gevonden en snel slopen ze naar de kist met spullen. Hier lag onder andere de hoed in van de Sheriff. Deze namen de kinderen mee en samen slopen ze dichterbij het kerkhof. Aangekomen bij het kerkhof zagen ze de sheriff liggen op een kar. Wat zag hij er slecht uit en wat zag hij wit. Zachtjes slopen ze nog dichterbij. Maar steeds als hij wakker werd moesten de kinderen een stukje achteruit. Uiteindelijk kwamen ze bij de sheriff en werd zijn hoed op zijn hoofd gezet.
Langzaam kwam de sheriff weer wat op kracht. Maar hij kon nog niet naar het kamphuis lopen. Dus besloten de kinderen om hem op de bolderkar te leggen en richting het kamphuis te lopen. Terwijl ze de Sheriff naar het kamphuis trokken kwam ineens de medicijnman uit de bosjes. Pff dat was schrikken. Maar helaas was de sheriff nog te zwak om helemaal naar het kamphuis te worden gebracht. Gelukkig kwamen ze een tippi tegen in het grote bos waar de sheriff in gelegd werd. Hier kon hij lekker slapen en bijkomen. Morgen zouden de kinderen hem dan ophalen.
Hierna ging iedereen terug naar het kamphuis, waarbij de kinderen verdacht snel naar bed gingen. Wat waren ze allemaal moe en wat wilden ze graag slapen. Het werd daarom ook al snel stil in de herberg.
Tot morgen allemaal!
NB Bedank voor de vele berichten. Ze worden veelvuldig gelezen door de kinderen!
Donderdag 18 augustus
We stonden weer op voor een prachtige dag. De zon scheen over de velden en de indianen in de herberg werden langzaam wakker. Na het ochtendritueel en het ontbijt ging iedereen zijn/haar zwemspullen pakken, want vandaag gingen we op weg naar een echt tropisch zwemparadijs. Om stipt 10 uur kwam de bus al aanrijden en gingen we op weg.
Aangekomen even verzamelen in de grote indianencirkel en daarna gingen ze op weg. Wat werd er veel gespetterd en van de glijbanen gegaan. Ook de wildwaterbaan was natuurlijk erg in trek, echter moest je hier wel een bepaalde hoogte voor zijn. Er waren de vorige keer kinderen die niet mochten en nu wel. Dat was natuurlijk fantastisch. Helaas voor een aantal waren ze (net niet) groot genoeg, maar dat mocht de pret niet drukken. Ze gingen van de gele glijbaan, de groen, de blauwe en natuurlijk nog een keer van de gele.
Na een heerlijk dagje zwemmen gingen we tegen de namiddag weer terug richting het kamphuis. En dan lekker in de bus zitten is er natuurlijk niet bij. Bijna niemand kon zijn ogen open houden en hier zijn dan ook echt leuke fotos van gemaakt.
Aangekomen bij Cowboycity hadden de cowboys van de keuken een heerlijke Barbecue voor ons klaarstaan. Na al dat gespetter ging dat er natuurlijk wel in. Heerlijke spareribs, hamburgers, sate en natuurlijk pindasaus. Het zag er weer super uit.
Na het eten verzamelde de kinderen bij de totempaal. Want de sheriff was natuurlijk nog niet terug . De vrouw van de sheriff wilde natuurlijk wel weten waar hij was. Nou dat wisten de kinderen natuurlijk wel. Ze hadden hem gisteren immers bij de tipi neergelegd na de spooktocht. Samen met de vrouw van de sheriff en de hulpsheriff gingen ze op weg. Aangekomen bij de tipi stonden Oenga en Boenga al klaar bij de Sheriff. Hij lag nog op de bolderkar in de tipi. Samen reden ze hem naar buiten. Maar de sheriff was nog helemaal niet op krachten. Hij was nog helemaal wit en slap. De kinderen hadden een idee. We gingen de Oenga Boenga indianendans om hem heen doen. Oenga en Boenga reden de sheriff het veld op en om hem heen werd een kring gemaakt van meer dan 75 mensen. Daar gingen ze, van Oenga Boenga Uggg. Oenga Boenga Ugg. De kring draaide om de sheriff heen en terwijl dit gebeurd zag je de sheriff opknappen, totdat hij weer helemaal de oude was. Wat was de vrouw van de sheriff blij.
De sheriff gaf aan dat hij nu zoveel kracht had dat hij wel over de stormbaan kon gaan zonder getikt te worden. Nou dat wilden de kinderen wel zien. In de stormbaan stonden allemaal indianen om hem te tikken. Maar waar is waar. De sheriff werd niet getikt. Nu was het tijd om alle kinderen door de stormbaan te laten gaan. Ze mochten niet getikt worden door de indianen. Nou dat was natuurlijk fantastisch en spannend. Na veel klimmen en ontwijken was gelukkig iedereen aan de overkant.
Maar de sheriff zag ineens de medicijnman en werd heel boos op hem. Hij had hem immers naar het indianenkerkhof vervloekt. Met de kinderen slopen ze naar de medicijnman en grepen hem. Ze namen hem mee naar het schavot en plaatsen hem hier in. De sheriff wilde een passende straf voor de medicijnman. De kinderen kregen hiervoor allemaal een waterpistooltje en mochten de medicijnman helemaal nat maken. Dit wilden ze natuurlijk wel dus de medicijnman was van zijn voeten tot zijn kruin helemaal nat.
De medicijnman had toch wel erg spijt dat hij het had gedaan. Hij beloofde de sheriff dat er echt mogen een opperhoofd zou komen. Want mogen moet de vrede getekend worden!!!!
Hierop gingen de kinderen op weg naar het bos. Zij moesten een indianentent van hout maken, een soort hut. Hier moest een foto van gemaakt worden. Diegene met de mooiste foto had gewonnen.
Nadat iedereen terug was van het bos was het tijd om de herberg in te duiken. Behalve voor de oudsten, want zij mochten nog naar de kroeg in het dorp. Helaas was onze oude vertrouwde kroeg gesloten, waarschijnlijk de corona niet overleeft. Dus we moesten op zoek naar een andere kroeg. Gelukkig vonden we de Tierelier in Bergeijk. Zij vonden het super dat we er waren en iedereen kreeg een lekker drankje van de leiding. Er werd gedanst en gedronken tot in de late uurtjes waarna ook de oudsten weer terug gingen naar de herberg. Dit was wel een uurtje lopen, maar ja dat konden de oudsten natuurlijk wel.
Nadat iedereen op bed lag werd het weer stil in de herberg. Behalve dan dat de oudsten daar niet echt aan mee werkte. Die gingen behoorlijk laat slapen, maar uiteindelijk werd het weer rustig in de herberg. Wat was het weer een heerlijk dag en wat hebben we weer genoten.
Tot morgen!
Vrijdag 19 augustus
En toen brak al weer de laatste officiële hele kampdag aan. Wat is dat snel gegaan zeg, pff. Maar wacht even, de laatste volle dag al weer en we hebben nog geen opperhoofd. Hoe moet dit nu? Nou wees maar blij want uiteindelijk zal alles goed komen.
Allereerst stonden vandaag natuurlijk weer vol frisse moed op. Na het ochtendritueel, het ontbijt en de inspectie was het tijd om de nieuwe en vertrekkende kinderen en leiding te dopen. Buiten was er een heel parcours uitgezet en de kinderen en leiding die voor het eerst met kamp meegingen, moesten hier door heen lopen. En bij een doop hoort natuurlijk een hele hoop viezigheid. Onder leiding van Oenga en de Medicijnman werden de kinderen langs alle posten gebracht. Eerste werden ze door de kinderen nat gespoten en daarna werd er allerlei viezigheid op de kinderen gegooid. Macaroni, bloem, vla, etc. etc.
Na de doop werden de kinderen natuurlijk goed afgespoeld en mochten ze lekker douchen. Sommige kinderen gaven aan de doop heel gaaf te vinden en nog een keer te willen. Maar dat hebben we maar niet gedaan.
Na de doop gingen we lunchen en in de middag was er tijd om de voorbereidingen te treffen voor de bonte avond. Ik zag kinderen schilderen, zingen en dansjes oefenen. Heel leuk om te zien.
Omdat er zo hard geoefend was hadden de kinderen natuurlijk wel heel erg trek. Iedereen ging zitten aan de tafels en wat was dat. Daar kwam een auto van Domino’s pizza aanrijden met heel veel pizza. Een gejuich kwam er van de tafels, want dat lustte de kinderen natuurlijk wel. De ene pizzapunt naar de andere schoven zij naar binnen. Wat was dat heerlijk!
Nadat iedereen de buikjes rond had gegeten werden de kinderen verzameld voor de eetzaal. Bij binnenkomst zaten daar de indianen Oenga en Oegh samen met de medicijnman al op ze te wachten. De kinderen hadden inmiddels geleerd dat wanneer de bijl van de medicijnman omhoog werd gedaan dat ze zachtjes op hun mond moesten slaan en oeh oeh oeh oeh oeh oeh moesten roepen.
Toen de kinderen welkom waren geheten werd er gevraagd of er inmiddels al een opperhoofd aanwezig was. Maar op de totempaal stonden de vlaggen nog niet zo dat er al een opperhoofd bekend was. Echter moest er natuurlijk wel een opperhoofd zijn want anders kon de vrede niet worden getekend. Oenga en Boenga en de medicijnman waren net aan het kijken hoe ze dit nu moesten oplossen toen vanuit deuren en ramen er cowboys aan kwamen stormen. Onder leiding van de sheriff namen ze de indianen gevangen. Het had nu lang genoeg geduurd!
De sheriff gaf aan dat er nog geen opperhoofd was dus dat het nu wel klaar was. Oenga en Boenga probeerde de boel te sussen. Zij gaven aan nog heel even tijd nodig te hebben, want hoogstwaarschijnlijk werd vandaag bekend wie het opperhoofd zou worden. En als die er was kon de vrede getekend worden.
Zo gezegd zo gedaan. Allereerst werd er gekeken wie de bingo had gewonnen. Dit bleken de teams paars en groen te zijn. Op de ranglijst betekende dit dat er nu 4 teams bovenaan stonden. Dit waren paars, groen, rood en blauw. Zij waren inmiddels op de rang grote krijger. Dit betekende dat zij nog maar twee rangen verwijderd waren van de rang opperhoofd.
De sportdag was gewonnen door blauw en rood. Dit betekende dat beide teams 1 stap omhoog gingen. Zij werden dus de rang stamhoofd, één verwijderd van de rang opperhoofd. Hierna werd de uitslag bekend van het kaartspel. Hier had Kelly van team groen gewonnen waardoor ook zij zich aansloten bij de rang stamhoofd.
Bij het spel met het bouwen van hutten was de tweede plaats een gedeelde voor de teams geel en wit. Zij gingen ook een rang omhoog en werden beide kleine krijger. Maar, tromgeroffel de eerste plaats was hier voor team…… BLAUW.
Dit betekende dat team blauw één plaats omhoog ging en dus nu de rang Opperhoofd had bereikt. Nou een deel, vooral het blauwe deel van de zaal, ging volledig uit zijn dak. Alle kinderen inclusief de blauwe indiaan Ashley kwamen naar voren. Hier werd de blauwe indiaan vereert en kreeg zij een echte indianentooi, twee indianenkettingen en heel veel oeoeoeoeoeoeoe uit de zaal cadeau. Nadat zij was ingewikkel in het opperhoofdgewaad sprak zij de wijze woorden: - Meedoen is belangrijker dan winnen - Het is goed om jezelf te zijn - Ga heen en leef
Hierna ging iedereen in een indianenrondje om het opperhoofd heen. Toen de blauwe indiaan als opperhoofd was gekroond was het tijd om de vrede te tekenen. Met een echte indianenveer zetten zowel de sheriff als het nieuwe opperhoofd hun handtekening onder het contract. De komende 10 jaar zullen zij weer in vrede leven!
Toen dit was getekend kwamen alle (leiding)indianen en (leiding)cowboys naar voren en werd We are the Champions gespeeld. De hele zaal deed mee dus dit was wel een mooi momentje.
En nu was het natuurlijk tijd voor een mooi feestje. Onder leiding van de medicijnman werd er gefeest tot in de late uurtjes. Uiteraard met een limbodans, stoelendans en voor de middelste en oudste natuurlijk het afscheid van enkele kinderen die door hun leeftijd helaas niet meer mee mochten. Nooit meer mee met het kamp! Geen spooktocht meer, geen dropping, geen zwembad en vooral de kinderen niet meer zien die je elk jaar weer tegen komt op kamp. Uiteraard vloeiden de tranen rijkelijk, want wat was het weer fantastisch geweest.
Wat hebben we weer en super kamp gehad en wat was het fantastisch. Prachtig weer, heel veel lachend kinderen, veel mooie activiteiten, een keuken die heerlijk eten voor ons had gemaakt en nog veel meer. Het is te veel om op te noemen.
Bij deze wil ik alle kinderen en leiding bedanken voor weer een prachtig kamp. Ook de ouders die ons live volgden via de website en Facebook, bedank voor het lezen en het schrijven in het gastenboek. De kinderen vonden dit geweldig.
Over een uurtje gaan we vertrekken vanuit de herberg en zal het weer rustig worden in het indianendorp en Cowboycity. Nogmaals het was super en volgend jaar weer nieuws vanuit het kamphuis.
Tot dan!
Gastenboek!
Voor de ouders: Dank voor de vele berichten in het gastenboek. De kinderen vinden het prachtig om te lezen!